Kırmızı Zambak- ANATOLE FRANCE

"İki yıl sonra kendisini bütün gücüyle, gençliğinin bütün ateşi ve yüreğinin bütün temizliğiyle arzulayan Menil'e boyun eğmişti. 'Beni seviyordu, bunun için verdim kendimi ona' diyordu içinden. Acı çekilecek derecede sevildiğini görünce bırakmıştı kendini. Çabucak ve sadelikle vermişti kendini. (..) Aşk da sofuluk gibidir. Geç gelir. İnsan yirmi yaşındayken ne o kadar aşık olur ne de sofu. Özel bir eğilimi, bir tür doğuştan ermişliği varsa o başka. Bir kadın, tutku-aşka, yalnızlıktan ürkmez olduğu yaşta boyun eğer çoğu zaman. Tutku dindışı bir keşişliktir. Bunun için büyük tutkun kadınlar, büyük çilekeşler kadar ender görülür. Hayatı, dünyayı iyi bilenler, kadınların zayıf göğüslerine gerçek bir aşkın dikenli gömleğini seve sevem giymediklerini bilirler..."

Küçük sütunlar üzerinde yükselen pişmiş topraktan heykelcikler de, camekanların içinde sıra sıra dizili eski Saksonya porselenleriyle, resimli Sevr porselenleri de, aynı duvar halılarındaki resimler gibi geçmiş şeyleri anlatıyorlardı...

Therese, genç yaşında politik bir evlilik yapmak zorunda kalmış genç bir kadın... Dechartre, seyrek de olsa orijinal eserler veren bir heykeltraş... İkisinin yolları, zambaklar şehri olan Floransa'da kesişiyor. Yaşanan dolu dizgin aşka, hiçbir şey engel olamıyor, ikisi de birbirinde gerçek aşkı, gerçek sevgiyi, tutkuyu buluyor... Bu önlenemez aşk hikayesi, İtalya ve Fransa'nın birbirinden güzel mekanlarında bütün ateşiyle devam ediyor...